#36 Czym pachnie „TATARAK”? Malarstwo Hoppera w filmie Wajdy

„Tatarskie ziele ma dwa zapachy. Jeżeli się potrze w palcach zieloną jego wstążkę, miejscami przymarszczoną, poczuje się zapach, łagodną woń wierzbami ocienionej wody, jak mówi Słowacki (…). Ale kiedy się takie pasmo tataraku rozetrze, kiedy się włoży nos w bruzdę, wyłożoną jak gdyby watą, czuje się obok kadzidlanej woni zapach błotnistego iłu, gnijących rybich łusek, po prostu błota. Aromat śmierci. Zapach ten na początku mojego życia skojarzył się z obrazem gwałtownej śmierci". Od tych słów – jakże mięsistych – zaczyna się „Tatarak” Jarosław Iwaszkiewicza. To krótkie, kilkustronicowe opowiadanie, czyta się w kwadrans. Nie dłużej. Ale w sercu zostaje na całe życie. Są takie słowa. Są takie obrazy. Są takie filmy. Czasami te trzy światy – trzy oblicza sztuki - spotykają się. Wtedy powstają arcydzieła. I myślę, że z powodzeniem mogę użyć takiego określenia w odniesieniu do filmowej adaptacji „Tataraku” zrealizowanej przez nieżyjącego już mistrza polskiego kina – Andrzeja Wajdę. To bardzo dobry film – z drobnymi wyjątkami. Zapraszam na najnowszy podcast, który został zrealizowany we współpracy z Fundacją KinoSzkoła w ramach programu #kulturawsieci. Wersję filmową znajdziesz na  na kanale KinoSzkoły, czyli TUTAJ. Jest to już piąta i zarazem ostatnia odsłona cyklu o filmach zainspirowanych malarzami. Wcześniej opowiadałam już o Twoim Vincencie Bandzie Picassa, Fridzie i Dziewczynie z perłą.  Wszystkie podcasty do odsłuchania na kanale Dawno temu w sztuce. 📍Audycja dofinansowywana ze środków Narodowego Centrum Kultury w ramach programu "Kultura w sieci". 📍 Więcej sztuki na Dawno temu w sztuce MUZYKA: Muzyka w tle: Utwór:  Bumbling,  Wykonawca: Pictures of the Floating World.   Posiada licencję "Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne"

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.