Ale - czy lubisz festiwale? #181

Sezon w pełni. Środek lata. Festiwal za festiwalem. Ludzie grupują się, chcą się bawić, poznawać, gapić, słuchać, wychodzić z ram. Żeby było niecodziennie. I teoretycznie – to jest wielce OK. ale praktycznie… zacznę od tego, że życie festiwalowe, każdego możliwego festiwalu rządzi się swoimi prawami. Są określone ścieżki. Jest poczucie wspólnoty, jakaś wolność od codzienności i kolejki w ubikacjach. No radość, muzyka, czy wykłady, kąpiele w najbliższym akwenie, noce spędzane na graniu przy ognisku i opowiadaniu adekwatnych historii. Rzecz dla każdego. Wspólny mianownik to miejsce, muzyka czy idea I ostatnio wysyp spotkań rozwojowych, kręgów, festiwali stawiających na duchowość, i wtedy rozmowy w kolejce pod barakiem z WC może brzmieć tak… (rozmowa w dźwięku) tak. Festiwal, tłum, tłok i mistyka.  Nieustanny szum, w tym roku - totalny upał, kurz podchodzący do gardła, łzawiące od piachu oczy; dyskomfort jedzenia, spania, bezdech rozmowy w przestrzeni wypełnionej zbyt gęstym dźwiękiem:) badając temat festiwalowy z bardzo bliska, dotykam problemu przeludnienia planty, zaśmiecenia realu i mentalu, wiadomo, karuzela uroków, nieporozumień, amuletów, wschodów i zachodów słońca. Księżyc pełni rolę księżyca w nieustannej pełni. Wszystko w sporym zagęszczeniu; Wszystko w chaotycznych próbach uporządkowania Wielka wioska wielce rozproszonego plemienia, które grupuje się by zdobywać świat, tyle że nie ten, nie tak i każdy z innego powodu. *** tak można zaprosić mnie na wzmacniającą kawę ;) - https://buycoffee.to/dziennik.zmian muz:  www.purple-planet.com

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.