Na żadne "nic" nie ma tu miejsca #94

A gdybym tak nic nie miała NIC NIC NIC Siedziałabym -  w tej chwili na skraju lasu. Widzę to tak: wiatr wieje przez moją głowę i mierzwi włosy, Mam nieskończoną ilość czasu, wreszcie mam czas - wyłącznie na siedzenie na skraju lasu; Donikąd nie idę, nie ma spraw, które wymagają moje uwagi; Nic nie mam; Sobie siedzę; Nie czuję żadnej konieczności; Nawet gdyby zaczęło padać - mogę się nie ruszać i moknąć Mogę potem kichać do woli; Nie muszę być w formie, w zdrowiu czy w szczęściu. Po prostu jestem, nic nie mam, siedzę na skraju lasu. W zasadzie mam wszystko; Jestem brzmieniem, biciem serca, szumem krwi w żyłach, przytkanym lewym uchem…. Jestem, jestem w moim własnym buum W dźwięku, który generuję, w bańce myślowej, przestrzeni życiowej, w sobie jestem sama Odczuwam siebie totalnie; Na żadne "nic" nie ma tu miejsca, tak realnie Ale wyglądam pewnie, jakbym nie miała nic Jest mi słonecznie i ciepło od środka; W głowie -  jak w podręcznej walizce, mam wspomnienia, po które mogę sięgać One są, chociaż, szczerze? Nie kuszą mnie jakoś speclalnie. Jest w nich dużo tego, co teraz widzę jako coś. (O, to jest coś. To było coś…) A teraz nie mam nic Boże, co za ulga!!! *****

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.