Pożywne noce w Pradze #137

Pożywne noce w Pradze Cóż, wzięłabym mgłę wieczorną, czarną kropkę nocy i śpiew syreni, może zapach kwiatu paproci (po przekwitnięciu, żeby podtrzymać spokój i melancholię) i stworzyłabym miksturę na sen. Ten jeden sen, który przynosi odpowiedzi i zmienia dzień na dużo, dużo, dużo lepszy. Prawda jest taka, że krzepiące noce budują szczęśliwe dni! :) Krzepiące noce są pożywne. Czy twoja noc Cię żywi? Czym ci żywi? Czy wszyscy, którzy Ci się śnią, są żywi? Cóż, wzięłabym mgłę wieczorną i oddała niesiniejących tej mgle i pożywiłabym się czymś mgliście przypominający typowy  niedzielny rosół. Ale właśnie wróciłam z Pragi i pożywiona jestem zapachem Wełtawy, fernetem, słońcem zaplątanym w eleganckie fasady, cichą, tramwajową linią nocną, głośnym oddechem, głośnym oddechem... Tym wszystkim, co kluczy, ale przy tym otwiera. Zatem: zamiast kendlików, mięs, bramborowych kuleczek, jadłam słowa; choć, pisarz Surosz, Mariusz zaleca jednak kulinarne rozpoznanie terenu. … I ja mu wierzę, on się zna; poza tym prawda jest taka, że krzepiące noce budują szczęśliwe dni! :) a dla niektórych dzień szczęśliwy zaczyna się o mortadeli Don Luka ta ma tak? - tak. Sny pożywne, głowy głosów pełna, wielki i mały teatr życia, ale właśnie wróciłam z Pragi i pożywiona jestem zapachem Wełtawy, fernetem, słońcem zaplątanym w eleganckie fasady, cichą, tramwajową linią nocną, głośnym oddechem, głośnym oddechem, bo pożywiam się swoją własną ciszą i kiedy się najem, będę najbardziej sobą, jak się tylko da. *** muz www.purple-planet.com Odcinek - z gościnnym udziałem Mariusza Surosza pisarza i przewodnika, oraz Lukadona - mędrca i mortadelisty.

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.