Spodnie... ten żagiel #24

Spodnie - ten żagiel. Czerwiec -  w mieście fala upałów. Poranek jest tak duszny, że pierwsza kawa  - wydaje się zbyt gorąca, by ją w ogóle wypić. Zakładam za duże spodnie, lekki materiał, są mocno marszczone, długie, trochę pumpy, trochę chinosy, alladynki, joggery i co tam jeszcze… nie wiem. Jestem bezkształtnym workiem, opierającym się słońcu za pomocą przewiewu.  Spodnie to dziś mój żagiel, wyłapujący najmniejsze podmuchy ożywczego wiatru.  Żagiel pcha moją łódkę w sam środek dnia, gdzie czas przepływa przez palce, strumieniami leję wodę nieżyciowych opowieści,  konieczny do przetrwania ciąg niewiarygodnych słów i niepotwierdzonych wydarzeń. Oj tak, będę je sprawdzać -najpierw w pracy, gdzie spodnie mnie zaprowadzą na ósmą, potem może zabiorą mnie do parku, żebym poleżała w trawie, udając, że mam akurat wakacje, a jeśli wszystko pójdzie dobrze, w za dużych spodniach wrócę na za mały balkon, w godzinie pąsowej róży popatrzę na blok naprzeciwko. Takie za duże spodnie  - to tak jakby kompas, prawdziwy skarb tego lata. (PS. Dziękuję, Marto za opowieść :))

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.