Job van den Hurk

Tip 2, zo'n lange termijn doel, dat is vaag. Die beloning ligt heel ver in de toekomst en ik weet niet precies wat die allemaal gaat omvatten. De remedie is om die taak toch echt op te gaan delen in kleine, concrete subtaken. En voor elke subtaak een deadline stellen. En daarmee, als je aan een subtaak werkt en die rond je af, dat is ook een concrete beloning. Dat is iets behapbaarder voor je brein. Het ziet meteen, als ik deze taak uitvoer, dan heb ik een checkmark gekregen.

En dat is een beloning waar je je brein op kan anticiperen. Dat werkt. En ook dan wordt het makkelijker om jezelf door zo'n taak heen te worstelen. Op het moment dat je alle tijd nog hebt om uit te stellen... dan is het kosteloos om uit te stellen. Er zit geen straf op zeggen, ik doe het morgen wel. Maar op het moment dat je een deadline hebt... en het is vlak voor die deadline...

Dan kun je niet meer straffeloos uitstellen. Dan gaat het brein druk ervaren. En de enige manier om die cognitieve dissonantie nu nog op te lossen... is niet meer om een smoes te verzinnen, want er staat een straf op die smoes. Dus we moeten nu het gedrag wel veranderen. En dan zie je, dan komen mensen in actie. Daarom werken deadlines.

En ten derde, nodig een partner in crime uit die jou verantwoordelijk gaat houden. Dus zeg tegen een collega of een vriend of een vriendin dat jij morgen om precies 12 uur drie slides van die presentatie die jij volgende week moet gaan houden, gaat opsturen. Dan is er iemand die jou verantwoordelijk gaat houden en dan kan jouw brein dus niet meer met smoesen op de proppen gaan komen, maar gaat jou dwingen om in actie te komen.

Ik vind het belangrijk dat mensen zich bewust zijn van wat hun brein eigenlijk is. Namelijk een oeroud systeem met oeroude software... die niet altijd maar lekker past in de maatschappij waarin we nu leven... met alle eisen en verlangens die er om ons heen draaien. Mensen raken daarvan in de stress, gaan zichzelf daarover lopen veroordelen... vinden zichzelf een lui of een slechte persoon of een slechte collega. Dat hoeft allemaal niet. Als je er echt bij stilstaat van wat het brein is... dan accepteer je dat dit nou eenmaal is hoe ons brein werkt...