Riet Jeuken

Weet je wat moeilijk is? Dat die klootzak vrij rondloopt. Dit komt niet voor niks naar buiten. Jullie zijn niet voor niks hier. Die jongen is ziek. Is echt ziek. Is hij ziek? Hij heeft geen geweten. Hij heeft echt geen geweten. Zijn brein was gewoon anders. Ik heb geen woord voor hem. Hij is een duivel.

Kan ik op je rekenen? Ja. Ik ben bijna dertig. Ik ben volwassen. En je kunt op mij rekenen. En toen zei mijn man, nou dan zal ik het niet vertellen. Zo was mijn man. Als ik iets beloof, beloof ik iets. En ik zal het aan niemand vertellen. Nou, heeft hij volgehouden. Tot op het laatst.

Die jongen is ziek. Is echt ziek. Is hij ziek? Hij heeft geen geweten. Hij heeft echt geen geweten. Zijn brein was gewoon anders...

Maar die mensen, ja, het heeft een naam. En dat is gewoon zo dat die mensen, ja, die zijn nog een keer zo. Psychopaat of zoiets? Nou, het zit wel tegen een psychopaat dan. Ja, zit wel tegenaan. Maar hij doet het wel heel geraffineerd. Ja, dat doet hij ook. Is die kont constant mee bezig. Ook met die olifant en alles. Die heeft mijn man betaald. Van die bril af? Ja.

Nee? Ja. En daarom vluchtte uw man of hij zijn vader wilde worden? Hij helemaal niet hoor. Hij had verder niks alleen voor de centen. Ah, wat slim. Wat gemeen. Ja, precies. En dan zei ik wel, Simmerman, je wordt hartstikke bedonderd en alles. Ja, nee maar. Maar hij had zulke mooie praatjes, die jongen. Echt ongelooflijk dat hij dan in dit geval echt van de goedheid van uw man echt zwaar misbruik heeft gemaakt, hè?

Ja, maar dat komt doordat hij geen geweten heeft. Daar is hij niet mee bezig. Hij is met andere dingen, hij is steeds bezig van hoe kan ik dit, hoe kan ik dat. Dan wil ik dat hebben, dan wil ik dat hebben. Maar of de mensen, hoe ze achterblijven, dat is niet zijn verhaal. Dat kan hij niks mee, doet hij niks mee. Het is alleen de heb.

Altijd, nee, maar jullie en jullie en jullie en jullie. En mijn man, die zegt, Rob, ik weet het niet, maar ik moet je geloven. Ik moet je geloven. Dat zei mijn man maar steeds. Maar ik begon al steeds meer te twijfelen. Totdat hij een keertje kwam en dan had hij weer iets. Want dan gingen ze weer samen naar de bank toe.

En toen pakte ik de pannenkoekspan. En toen? En toen dacht ik, nou, hij krijgt er een, weet je wel.

Hij heeft dus zelfs gepresteerd. Toen moest mijn man geopereerd worden. Ik weet niet meer wat precies. Toen waren we samen in het ziekenhuis. En toen zaten we daar en toen klopte iemand op de deur. En dat was Rob. Dus ik ging er zo naartoe. En ik zei, ja, wat doe jij hier? Ja, ik moet toen bespreken, want er is iets bijzonders. En ik weet niet, hele verhalen. Moet je nagaan. In het ziekenhuis? In het ziekenhuis. Nou, en op een gegeven moment ging ik naar huis. Ja, zeg Rob, ik ga ook weg.

Hij liep met mij mee. Pakte ook de auto. Wij gingen alle twee weg. En wat hoor je later? Hij is teruggereden. Toon in de auto. Mijn man. Samen weer naar de bank toe. Zo brutaal is die jongen geweest.

Altijd maar. En we gingen ergens in. En weer eerst Rob bellen. Eerst Rob bellen. Eerst dit. Eerst dat. Ik werd er gewoon helemaal gek van. Ik ben gek van die jongens. Of jij eruit of ik eruit. Weet je wel. Maar hoe kan het dat uw man. Een verstandige man. Hard gewerkt voor zijn geld. Dat hij zo. Aan de teugels lief van Rob Jaak. Hoe kan dat? Daar vraag ik mij ook af. Ja. Ja.

Hij kon uw man toch niet ergens mee chanteren? Nee, hij kroop hem zwaar zelfs wel eens in het gat. En dat vleide hem wel. Mijn man was daar wel ontvankelijk voor. Dat is ook wel zijn gave of het misbruik van mensen, dat talent, dat went hij wel vaak aan? Ja, maar dat had hij. Hij was ontzettend slim in die dingen. Hij zat van alles te bedenken.

Het was millennium 2000. S'nachts om 12 uur was Rob aan de telefoon. De eerste. Om een zalig nieuwjaar en weet ik het wel allemaal. En het komt allemaal goed. Hij was in onderhandeling met mensen uit Indonesië. En daar moest geld van komen. En als hij dat geld binnen had, dan waren wij de eerste.

Toen hoorden wij een tijdje helemaal niks meer van hem. Op een gegeven moment kregen we toch nog een telefoontje. Toen was hij al gevlucht. Hij kon niet...

In Nederland komen. Maar hij zat op een boot of een schip. En ze waren aan het varen. En hij wilde toch proberen zo snel mogelijk erbij te komen. Want dan was hij bij de centen. En dan zou hij betalen. Nou, toen heeft mijn man nog één keer 2000 overgemaakt. En na die tijd heb ik nooit meer iets van hem gehoord. Zelfs toen mijn man ziek werd en kwam te overlijden. En...

Maar ja, het leven gaat door. We kunnen er wel over piepen en doen en weet ik het wat allemaal helpt. Allemaal niks meer. Maar uw man leed hij eronder? Want uw man ging uit van belofte is belofte. Hij heeft mij iets beloofd en dan komt hij dat na. Maar hij kwam er niet na. Dat was op het laatst. En toen zei hij, nou is het afgelopen. Als hij hier voor de deur staat, voordat hij binnen is, heeft hij al een kogel gehad van mij. Dan is hij er niet meer.

Zou je hem nog een keer willen zien? Nou, ik heb de eerste jaren gehad. Ik denk, als ik nou eentje onder ogen wil komen, dan is het wel Rob. Dan wil ik nog wel een appeltje meer schillen bij wijze van spreken. Dat snap ik. God te god, wat een toestand. En wat een vlegel. Dat was hij, hoor. Maar bent u niet af en toe boos op hem?

Ik kon niet anders. Ik denk op een gegeven moment, ik kan mezelf het leven zuur maken, maar dat wil ik niet. Dat zei mijn man ook, dat doe ik niet. Ik laat me niet door die hele Rob Jacob mijn leven verder verzuren. Dat wil ik gewoon niet. Dus wij hadden er weinig over. Het moet toch wel een grote impact op uw leven hebben gehad dan toch?

Ja, dat had het ook. We zijn vanaf 1990 tot aan de dood van mijn man. Totdat Rob was in 2002, dat we hem voor het laatst gezien hebben... heeft hij ons het leven echt kapot, kun je niet zeggen. Maar heel, heel, heel onaangenaam gemaakt. Net de laatste jaren van mijn man. En dat vind ik zo erg. Mijn man heeft zoveel meegemaakt in zijn leven. En dan maakte je dit nog mee met een soort nepzoon...

Mijn man was wel zo teleurgesteld, Klaas. Kun je je toch voorstellen dat hij zegt, dat mij dit is overkomen. Ik begrijp er helemaal niks van. Ik was simpel in de band van Rob. Maar u zou hem het liefst nog achter de tralies zien? Ja, wat dacht je? Laten we maar eens eventjes. Misschien dat hij dan een klein beetje door één keer komt. Misschien ook niet.