วิธีทำสมาธิสำหรับคนไม่มีเวลา [6804-1u]

Q1: การพูดตรง ๆA: สัมมาวาจา 4 ประการ = พูดจริงไม่โกหก, ไม่พูดหยาบ, ไม่พูดยุยงให้แตกกัน, ไม่พูดเพ้อเจ้อ - วาจาหยาบ = วาจาทิ่มแทง หอกคือปาก ไม่ใช่แค่คำหยาบ แต่รวมถึงคำพูดไม่หยาบแต่เนื้อหาทำให้สะเทือนใจ จิตเหินห่างจากสมาธิ- ไม่พึงกล่าวคำล่วงเกินต่อหน้า = การเตือนเมื่อเขาทำไม่ดี ให้พูดเฉพาะกับเขาโดยตรง ไม่พูดขณะที่มีคนอื่นอยู่ และคำพูดนั้นต้อง 1. เป็นคำจริง 2. ประกอบด้วยประโยชน์ 3.ถูกเวลา 4. ผู้พูดมีจิตเมตตาQ2: การแต่งกายไปวัดของคนเมืองกับคนชนบทA: เกิดจากผัสสะที่มากระทบให้เกิดความพอใจหรือไม่น่าพอใจสำหรับคนเมืองมีมากกว่าคนในชนบท คนในชนบทจึงสำรวมอินทรีย์ได้มากกว่า - ให้ดูที่คุณธรรมของแต่ละคนว่าสามารถตั้งคุณธรรมในการสำรวมอินทรีย์ได้มากน้อย ไม่ควรเหมารวมว่าเป็นคนเมืองหรือคนในชนบท- ต้องอธิบายโทษหรือประโยชน์ด้วยสัมมาวาจา การช่วยเหลือเอื้อเฟื้อแนะนำจะเป็นความเจริญในธรรมวินัยQ3: ทำบาปในวัด VS ทำบาปนอกวัด บาปต่างกันหรือไม่A: ไม่ควรทำบาป ไม่ว่ามากหรือน้อย - การกระทำจะเป็นบาปหนักหรือเบา ขึ้นอยู่กับเจตนา- ขณะอยู่ในวัด เห็นพระพุทธรูป มีเครื่องเตือนให้เกิดหิริโอตัปปะ (ความละอายและเกรงกลัวต่อบาป) แต่ก็ละทิ้งหิริโอตัปปะนั้น แล้วทำบาป แสดงว่าต้องมีเจตนาในการกระทำมากกว่าอยู่นอกวัดQ4: วิธีทำสมาธิสำหรับคนไม่มีเวลาA: ในงานพบปะผู้ฟังประจำปี (26 ม.ค. 68) พระอาจารย์จะพูดเกี่ยวกับ “การเข้าถึงการมีอำนาจเหนือจิต เพื่อเข้าถึงทุกปัญหาของชีวิต ด้วยเครื่องมือแห่งสมาธิ 5 ประการ”- เครื่องมือแรกที่ทำให้จิตเป็นสมาธิ คือ “สติ” โดยสติคือการสังเกตเฉย ๆ เหมือนยามเฝ้าดูคนเข้าออก ซึ่งคนเราสามารถมีสติในทุกอิริยาบถที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวันได้ ถ้าไม่มีสติก็จะเกิดความเพลิน - เครื่องมือที่ทำให้เกิดสติ เช่น การสังเกตลมหายใจเข้าออก หรือการจดจ่ออยู่กับอิริยาบถที่ทำงานอยู่Q5: ปล่อยวาง คืออะไรA: ปล่อยวาง คือ การวางความยึดถือ (อุปาทาน) ในขันธ์ 5, ในตัวตน, ในสิ่งนั้น โดยแยบคาย- ปล่อยวางไม่ใช่ทำลายขันธ์ 5 และไม่ใช่การหนีปัญหา- ต้องฝึกให้มีสติอยู่บ่อยๆ จิตก็จะสงบ เมื่อจิตสงบก็จะเกิดปัญญา เมื่อเกิดปัญญาแล้วก็จะสามารถแยกความแตกต่างระหว่างสิ่งที่เราไปยึดถือกับตัวความยึดถือได้ จิตก็อย่างหนึ่ง สิ่งที่เราไปยึดถือก็อย่างหนึ่ง ตัวความยึดถือก็อย่างหนึ่ง 3 อย่างนี้เมื่อมาอยู่ด้วยกันจึงคิดว่าเป็นอันเดียวกัน แต่ความจริงแล้วไม่ใช่ พระพุทธศาสนาจึงสอนให้แยกแยะแล้วกำจัดสิ่งที่ไม่ใช่เสีย แล้วรักษาสิ่งที่เป็นประโยชน์ไว้ ก็จะสามารถหลุดพ้นได้- สุขทุกข์เกิดขึ้นเป็นธรรมดา เมื่อปล่อยวางได้แล้ว ก็จะมีสุขที่เหนือกว่าสุขเวทนาที่เกิดขึ้นจากสิ่งนั้น Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.