Şiir | Tuğba Martin - Mesela

"Tuğba Martin - Mesela" Seslendiren: Yusuf Can Gökkaya Müzik: Yansımalar - Hasbihal  "MESELA" Ben sana daha ne diyeyim? Ne söyleyeyim, eyleyeyim ki dönesin? Gelesin, baş köşeme kurulasın yine. Ben seni hoş karşılayayım mesela. Sen de hoş göresin beni; Aptallığımı, yüreğime kastımı, intiharımı... Ne söylesem diyorum, Tutup kolundan getirsem seni. Bak, arkandan ağlıyor tabağındaki. Üstelik ne gemi geliyor, ne uçak annemin dediği gibi. Hem istemem ki ben, Sen gel yeter! Koşarak gel, yürüyerek; Ben sürünmekteyim zira. Ardından yetişemem ki. Sen gel! Olmadı evcilik oynayalım. Çocuk olalım tekrardan, Balonlar uçuralım göğün koynuna. Sil baştan tanışalım mesela. Adını bu kez, kızdığımda bile unutmayayım. İlahi, şımarıklık olmaz ki aşkta. Tamam, vazgeçtim. Bi gelsene n’olur! Kendim için değil, Duvarlarımın badanası dökülmüş. Rengine karar veremedim. Sen zevklisindir. Gül kurusu mu olsun? Vişne çürüğü mü? Maviler, pembeler, yeşiller yok artık. Renklerim bile kurudu, Çürük çarık içinde. Gittiğinde gökkuşağımı kaybettim ben. Saksıdaki çiçeğin açmazmış. Sen gidince mevsimi şaşırmış penceredeki hanımeli, O da küstü belli ki. Çünkü sen bizim güneşimizdin. Şimdi sanır ki: Bahar bize çooook uzakmış. Sanılanlar gerçeği aratmazmış. Ve gidişin, Dönüşünden daha gerçekmiş oysa. Ben sana masal gelmişim, Sen bana şiir olmuşsun da; Ruhun bile duymamış. Sağır sultan duymuş oysa. Ama, ama en azından dön bir bak! Bana bak! Pişmanlığıma, Gözümden düşürdüğüm yağmurlarıma, Islanıyor insanlar, Bereketi kalmıyor böyle yüreğimin, Sen öyle gönlü kırık, Ben böyle boynu bükük, Hem yeşermez kır çiçekleri, Oynayamaz bir daha çocuklar. Salıncak kuramaz onlara babalar Havamız ayaz olunca. Ben avazlara vurunca şehri. İnletir miyim ki? Yapma! Korkar böyle insanlar. Tamam, tamam! Bu sefer gerçekten vazgeçtim. Ben sana daha ne diyeyim sevgilim? İlahi, şımarıklık olmaz ki aşkta; Olmaz ki... Olmaz. #şiir #seslişiir

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.