O miłości słów kilka | Dwie Jaskółki

Tekst: Natalia Krężel Lektorzy: Michał Rymek. Justyna Klamut Wielu z nas wiosna kojarzy się z miłością, ale też różnorodnością. Wraz z pierwszymi promieniami wiosennego słońca obserwujemy rozkwit setek roślin. Są one przeróżnych barw i kształtów. To, że możemy być świadkami tego, jak cała przyroda budzi się do życia, rozkwita i trwa w harmonii z resztą świata przez kolejne miesiące, jest niesamowite. Zauważmy jednak, że ludzkie życie jest procesem bardzo podobnym. Rodzimy się, rozwijamy, żyjemy w świecie pełnym ludzi i staramy się być z nimi w zgodzie – czasami wychodzi nam to lepiej, czasami gorzej, ale nie jesteśmy w stanie funkcjonować całkowicie odcinając się od innych. Nauczyliśmy się, że aby przeżyć, należy zaakceptować to, jak różni jesteśmy oraz to, że wcale nie stwarza to barier między nami. Ta potrzeba, aby mieć kogoś bliskiego sprawiła, że zaczęliśmy łączyć się w pary. I tak jak kwiaty, które połączone odpowiednio tworzą piękne bukiety, tak ludzie dobrze dobrani tworzą piękne związki, w których zamiast powoli usychać i oczekiwać na swój koniec, z dnia na dzień coraz bardziej rozkwitają i odnajdują w sobie nowe barwy. W przyrodzie jednak nie każde połączenie się sprawdzi. Cyklameny i żonkile?! Konwalie i irysy?! Lotosy i kaktusy?! Są takie pary, które w żaden sposób do siebie nie pasują*. Czy to oznacza, że również ludzie stanowiący swoje przeciwieństwa nie są w stanie stworzyć relacji dobrej i budującej? Postanowiłam zapytać o to osoby, którym już udało się stworzyć długie i szczęśliwe związki. Artykuł pochodzi z trzeciego kwartalnika BIS AGH pod tytułem Dwie Jaskółki. Magazyn dostępny na stronie bis.agh.edu.pl. Możesz również zamówić wersję fizyczną przez naszą stronę w zakładce BIS delivery. Zapraszamy do śledzenia naszych mediów społecznościowych! BIScast i kwartalnik jest tworzony od początku do końca przez studentów.

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.