KARA TOPRAK / Türk Şiiri

KARA TOPRAK Dost dost diye nicisine sarıldım, Benim sadık yârim kara topraktır. Beyhude dolandım boş yere yoruldum, Benim sadık yârim kara topraktır. Nice güzellere bağlandım kaldım, Ne bir vefa gördüm ne fayda buldum, Her türlü isteğim topraktan aldım, Benim sadık yârim kara topraktır. Koyun verdi kuzu verdi süt verdi, Yemek verdi ekmek verdi et verdi, Kazma ile döğmeyince kıt verdi, Benim sadık yârim kara topraktır. Âdem’den bu deme neslim getirdi, Bana türlü türlü meyva yetirdi, Her gün beni tepesinde götürdü, Benim sadık yârim kara topraktır. Karnın yardım kazmayınan belinen, Yüzün yırttım tırnağınan elinen, Yine beni karşıladı gülünen, Benim sadık yârim kara topraktır. İşkence yaptıkça bana gülerdi, Bunda yalan yoktur herkes de gördü, Bir çekirdek verdim dört bostan verdi, Benim sadık yârim kara topraktır. Havaya bakarsam hava alırım, Toprağa bakarsam dua alırım, Topraktan ayrılmam nerde kalırım, Benim sadık yârim kara topraktır. Dileğin varsa iste Allah’tan, Almak için uzak gitme topraktan, Cömertlik toprağa verilmiş Hak’tan, Benim sadık yârim kara topraktır. Hakk’tat ararsan açık bir nokta, Allah kula yakın kul da Allah’a, Hakk’ın gizli hazinesi toprakta, Benim sadık yârim kara topraktır. Bütün kusurumuzu toprak gizliyor, Merhem çalıp yaralarımı düzeltiyor, Kolun açmış yollarımı gözlüyor, Benim sadık yârim kara topraktır. Her kim ki olursa bu sırra mazhar, Dünyaya bırakır ölmez bir eser, Gün gelir Veysel’i bağrına basar, Benim sadık yârim kara topraktır. Âşık Veysel ŞATIROĞLU

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.