حسین منزوی | آنگونه مست بودم

▨ شعر: آنگونه مست بودم▨ شاعر: حسین منزوی▨ با صدای: حسین منزوی▨ پالایش و تنظیم: شهروز__________آن‌گونه مست بودمکه از تمامِ دنیاتنها دلم هوایِ تو را کرده بودمی‌گفتم؛ این عجیب استاین‌قدر ناگهانی دل بستناز منکه بی‌تعارف دیری استزین خیلِ ورشکسته کسی را در خوردِ دل نهادن پیدا نکرده‌امتب کرده بود ساعتِ پاییزی‌اموقتی نسیم وسوسه‌ام می‌کردعطری زنانه در نفسش داشتمی‌گفتم؛ این نسیم، بی‌تردیدآغشته با هوایِ تنِ توستوین جذبه‌ای که راهِ مرا می‌زندحسّی به رنگِ پیرهنِ توستآن‌گونه مست بودمکه می‌توانستم بی‌پروااز خوابِ نیم‌شببیدارت کنمتا رازِ ناگهانِ مراباران و مه بدانندو می‌توانستمدر جوی‌هایِ گل‌آلودوضو کنمو زیرِ چترِ بسته‌ی بارانساعت‌ها، ساعت‌هارو سویِ هرچه هستنماز بُگزارمآن‌گونه مست بودم که می‌توانستمحتی به گزمگان نامِ تو را بگویم– آرام و مهربان و صبوراز برگ‌هایِ نیلوفرشولایِ بی‌نیازی بر تن با پِلک‌هایِ افتادهپیشانیِ درخشانو گونه‌هایِ رنگ‌ پریدهچونان به نیرواناتأنیثی از دوباره‌ی بوداباریتصویرِ تو، همیشه‌ترین بودبانویِ شعرهایِ مه‌آلود

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.