#40 - چهار مرغ فتنه جو - قسمت دوم

این سخن را نیست پایان و فراغ ای خلیل حق چرا کشتی تو زاغ | بهر فرمان حکمت فرمان چه بود اندکی ز اسرار آن باید نمود | کاغ کاغ و نعرهٔ زاغ سیاه دایما باشد به دنیا عمرخواه | هم‌چو ابلیس از خدای پاک فرد تا قیامت عمر تن درخواست کرد | گفت انظرنی الی یوم الجزا کاشکی گفتی که تبنا ربنا | عمر بی توبه همه جان کندنست مرگ حاضر غایب از حق بودنست | عمر و مرگ این هر دو با حق خوش بود بی‌خدا آب حیات آتش بود | آن هم از تاثیر لعنت بود کو در چنان حضرت همی‌شد عمرجو | از خدا غیر خدا را خواستن ظن افزونیست و کلی کاستن | خاصه عمری غرق در بیگانگی در حضور شیر روبه‌شانگی | عمر بیشم ده که تا پس‌تر روم مهلم افزون کن که تا کمتر شوم | تا که لعنت را نشانه او بود بد کسی باشد که لعنت‌جو بود | عمر خوش در قرب جان پروردنست عمر زاغ از بهر سرگین خوردنست | عمر بیشم ده که تا گه می‌خورم دایم اینم ده که بس بدگوهرم | گرنه گه خوارست آن گنده‌دهان گویدی کز خوی زاغم وا رهان

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.