شهریار | بهار آمد

▨ نام شعر: بهار آمد (سرود ساربان)▨ شاعر: استاد شهریار▨ با صدای: استاد شهریار▨ پالایش و تنظیم: شهروز___________بهار آمد که بازم گل به باغ و بوستان خوانَدبه گوشم ناله‌ی بلبل هزاران داستان خوانَدقفس بگشا و پروازش ده این بَد طوطی ِ خاموشکه گلبانگ ِهم‌آوازش سوی هندوستان خوانَدبه مرغان ِبهاری گو که این باغ خزان‌دیدهدگر مرغش عزاخوان است و آواز خزان خوانَددل ِ وامانده‌ام بس همرهانش کاروانی شدهمه رِنگی به آهنگ ِدَرای کاروان خوانَدمگر پروانه مطرح بوده و شب‌های افسانهکه شمع ِداستان ما را به جمع ِدوستان خوانَد؟چه دستانی‌ست با این گوژپشت ِپیر ِتاکستانکه دل در عالم مستیش سرو ِراستان خوانَدچه ناز-آهنگ ساز ِدل که هم دل‌ها به وجد آرد؛اگر از تازه‌ها گوید و گر از باستان خوانَدهنوزت غنچه‌ پیچیده است، از این برگ‌ها چون گلکتابی کن که دل، هم بازبان هم بی‌زبان خوانَداگر تار ِدل و مضراب ِسوز ِ عاشقان داریبه سازی پنجه کن جانا که سیمش جاودان خوانَدبه پشت اشتران کن شهریارا بار ِ مولاناکه شمست مرحبا‌گویان سرود ِساربان خوانَد▨ سیّد محمّدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار_____________این شعر توسط شاعر به آقای دکتر مرتضای شمس تقدیم شده و بعدا بیت هایی در این باره به آن اضافه شده است که در این خوانش موجود نیست..متن فوق از روی صدای شاعر پیاده شده و با شعر چاپ شده در کتاب این شاعر، کم و بیشی هایی دارد

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.