شهریار | کوکبه‌ صبح

▨ نام شعر: کوکبه‌ی صبح (شب به هم درشِکَنَد زلف ِچلیپایی را)▨ شاعر: استاد شهریار▨ با صدای: استاد شهریار▨ پالایش و تنظیم این شعر: شهروز_________شب به هم درشِکَنَد زلفِ چلیپایی راصبح سر می‌دهد انفاس مسیحایی رارنگ رویا زده‌ام بر افقِ دیده و دلتا تماشا کنم آن شاهد ِرویایی رااز نسیم سحر آموختم و شعله‌ی شمعرسم شوریدگی و شیوه‌ی شیدایی راناشناسی و چنین شیفته‌ام ساخته‌ای؛وای اگر وا کنم آن چشم شناسایی رادر دماغِ چمن از غالیه غوغا انگیختگل که از زلفِ تو آموخت سمن‌سایی راسرو خواهد که به بالای تو ماند مسکینکاین همه مشق کند شوخی و رعنایی راجان چه باشد که به بازار تو آرد عاشق؟قیمت ارزان نکنی گوهر ِ زیبایی رانیش و نوش است جهان؛ خوش به هم انداخته‌اندلذّتِ عاشقی و ذلّتِ رسوایی راگوش کن قصه‌ی اسکند و دارا که دگرنخوری غصه‌ی درویشی و دارایی راآری آن دستِ سکندر که برون از تابوتحکمت آموخته این طفلِ الفبایی راگوهر عشق توام حوصله دریا خواهدگوهری خواهمت این حوصله دریایی راشبنمِ صبحدم و کوکبه‌ی کوکب صبحشمع ِبزم چمن‌اند انجمن‌آرایی راباش تا سَر کِشد از پشت درختان، خورشیدتا تماشا کند این بزم تماشایی راجمع کن لشکر توفیق؛ که تسخیر کنیشهریارا قرق ِعزلت و تنهایی را▨ سیّد محمّدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار────── ♪ ──────پی‌نوشت یک: توضیح خود استاد شهریار درباره معنی واژه‌ی غالیه (در بیت پنجم)؛ چند بوی خوش که در هم آمیخته باشد.پی‌نوشت دو: متن فوق از روی صدای شاعر پیاده شده و با شعرِ چاپ شده در کتاب، کم و بیشی‌هایی دارد.

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.