فقیه درویش | حکایتی از بوستان سعدی

فقیهی کهن جامهٔ تنگدستدر ایوان قاضی به صف بر نشست نگه کرد قاضی در او تیز تیزمعرف گرفت آستینش که خیز ندانی که برتر مقام تو نیستفروتر نشین، یا برو، یا بایست نه هر کس سزاوار باشد به صدرکرامت به جاه است و منزل به قدر دگر ره چه حاجت ببیند کست؟همین شرمساری عقوبت بست به عزت هر آن کاو فروتر نشستبه خواری نیفتد ز بالا به پست به جای بزرگان دلیری مکنچو سر پنجه‌ات نیست شیری مکن چو دید آن خردمند درویش رنگکه بنشست و برخاست بختش به جنگ چو آتش برآورد بیچاره دودفروتر نشست از مقامی که بود فقیهان طریق جدل ساختندلَم و لا اُسَلّم درانداختند گشادند بر هم در فتنه بازبه لا و نَعَم کرده گردن دراز تو گفتی خروسان شاطر به جنگفتادند در هم به منقار و چنگ یکی بی خود از خشمناکی چو مستیکی بر زمین می‌زند هر دو دست فتادند در عقدهٔ پیچ پیچکه در حل آن ره نبردند هیچ کهن جامه در صف آخرترینبه غرش در آمد چو شیر عرین بگفت ای صنادید شرع رسولبه ابلاغ تنزیل و فقه و اصول دلایل قوی باید و معنوینه رگهای گردن به حجت قوی مرا نیز چوگان لعب است و گویبگفتند اگر نیک دانی بگوی به کلک فصاحت بیانی که داشتبه دلها چو نقش نگین بر نگاشت سر از کوی صورت به معنی کشیدقلم بر سر حرف دعوی کشید بگفتندش از هر کنار آفرینکه بر عقل و طبعت هزار آفرین سمند سخن تا به جایی براندکه قاضی چو خر در وَحَل باز ماند برون آمد از طاق و دستار خویشبه اکرام و لطفش فرستاد پیش که هیهات قدر تو نشناختمبه شکر قدومت نپرداختم  صفحه ما در یوتیوب:https://www.youtube.com/@ajkakaei Hosted by Simplecast, an AdsWizz company. See pcm.adswizz.com for information about our collection and use of personal data for advertising.See omnystudio.com/listener for privacy information.

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.