Barbara

Ik ben Barbara. Ik ben getrouwd. En ik had eigenlijk een samengesteld gezin. Want ze zijn uitgevlogen dan? We hebben geen contact met de kinderen van mijn man. Ach jeetje. Want jouw man heeft dus kinderen. Twee dochters. Hoe oud zijn ze? 27 en 25. En die zijn dus ook al langere tijd uit huis dan neem ik aan?

Ja, zijn jongste dochter is sinds een paar maanden met haar vriend gaan samenwonen. En tot voor een paar maanden wonen ze bij jullie dan? Nee, ze kwamen niet meer bij ons. Ze wonen dan bij hun moeder dan? Ja, bij hun moeder. Dus dat het contact verbroken is, is al langere tijd?

Tweeënhalf jaar, ja. En dat geldt voor hun allebei, tweeënhalf jaar? Ja, helaas wel. Zijn ze daar niet gelijk opgetrokken, zeg maar? Redelijk gelijk opgetrokken, ja. Goed, we zijn nog even aan het verkennen. Ik wil zeggen, ik heb ook nog drie jongens. Die wonen allemaal thuis. En zijn die met je huidige partner of een vorige partner? Voorgepartner, ja. En hoe oud zijn die? 21, 23 en bijna 25 over twee weken.

Ja, er missen straks mensen aan de kersttafel... waar wij gewoon heel verdrietig over zijn. Want je had gereageerd op onze oproep... gedoe met de kerst, hè? Ja, ja. En dan heb je het over de twee stiefdochters. En vooral de stiefkleinkind, mijn kleindochter. Ja.

Ja, zij is geboren, toen was haar moeder nog heel jong. En die vond het heel lastig om het leven te meten. Want die was toen 21 ongeveer hè? Ja, waarschijnlijk een postnatale depressie gehad. En zag het allemaal niet zo zitten. Dus mijn kleindochter is heel veel bij ons geweest. In die zin dat jullie voor haar gezorgd hebben echt? Ja, één of twee dagen per week. Gedurende hoe lange periode?

Nou, eigenlijk totdat het verbroken is. Dus dat is een jaar of vier? Bijna drieënhalf, bijna vier jaar, ja. En was ze dan bijna dagelijks bij jullie dan? Nou, ze was heel gauw met die man waar ze in verwachting van was getrouwd, maar dat hielp niet. Dus na een hele korte tijd ook weer gescheiden. En dan was het kindje de ene week bij vader en de andere week bij moeder, dus bij mijn stiefdochter.

En dan was ze wel één of twee nachten bij ons. Elke week eigenlijk wel in ieder geval een één nacht. Niet vast, maar meer als zij zei van... wil je alsjeblieft haar ophalen bij de oppasmoeder? Dan ging ik dat doen. En dan belde ze, mag ze toch even blijven eten? Ja, dat is goed. Mag ze toch even blijven slapen? Ja, dat is goed. En mag ze nog een nachtje blijven? Zo ging het steeds. Dus het was niet vast, maar het was steeds...

Op afroep.

En heb je er woorden voor wat jouw kleindochter voor jou is gaan betekenen? Ja, alles. Ja, er was gewoon zo'n vrolijke nood in huis. En we waren heel blij met haar. Ze was ook dol op ons. En daar is het eigenlijk misgegaan. Want ze wilde op een gegeven moment niet naar haar moeder toe. En zat ze in de auto en had ze de gordeltjes van het stoeltje vast.

Oma, ik niet. Bij oma blijven. Bij oma blijven. En dan zei ik, nee, oma's zijn om te logeren. Oma's zijn niet om bij te wonen. Dus je gaat naar mama. En voor mijn beeldvorming zat ze dan voorin, rug links op een stoeltje of achterin? Achterin in een stoel. En jouw stiefdochter zat dan voorin, neem ik aan? Nee, we reden naar haar huis en dan bracht ik haar binnen. Zo, ja, ja.

Terwijl jij reed. En zij achterin zat. Terwijl ik haar uit die auto wilde halen. Dan pakte ze die gordeltjes vast. Ik wil bij jou oma. Oma ik wil bij jou. En ik zag dat niet als een obstakel. Kijk mijn eigen kinderen vonden. Opa en oma ook heel leuk. Die zeiden ook altijd als ik dan weer kwam.

Nee, nog niet. Ik wil bij opa en oma blijven. Zoals een kind ook niet naar de kleuterschool wil. Maar als je ouders een half uur uit beeld zijn, het daar ook heel fijn kan hebben. En dat realiseerde jij je ook. En mijn eigen kinderen vonden het superleuk bij hun opa en oma. En dat was prima. Ik had daar nooit een gevoel van jaloezie op of zo. En totdat ze op een gegeven moment niet meer kwam.

En ik zei altijd van, nou ja, wat is er aan de hand? Ja, toen heb ik mijn man gevraagd om met haar te gaan praten. Maar ze zei steeds, er is niks, er is niks. Maar ze kwam niet meer. Maar mijn man vroeg dan, gaat het met je? Ja, goed. En dan was het klaar, want er was niks. Dus die vroeg niet door. En uiteindelijk heb ik wel doorgevraagd. Maar dan ben ik de kwaaie peer nu.

Want toen is ze met haar zus gekomen en onder het mond van gezellig. Maar dat was niet gezellig, want ze hebben mij uitgescholden dat ik toxisch was. En dat het gevaarlijk was voor mijn kleindochter om bij mij in mijn buurt te zijn. En dat ze dus niet meer ging komen.

Nou, dat was helemaal goed. Ik sprak mijn stiefdochter vaker dan mijn man. En ja, van alles nog wat. Ze zat heel diep af en toe. En dan belde ze, ik zie het niet meer zitten. Ik ben aan het overgeven. Kan je komen? En dan ging ik zelfs midden in de nacht of ochtends vroeg.

Die bedoelde de oudste, neem ik aan. Ja, ik deed echt alles. Achteraf, als ze met de vingers knipte, dan stond ik. Ja, dat is lastig geweest. Ze kwam dus samen met haar jongere zus jou vertellen...

Nee, ik schoot natuurlijk gelijk helemaal in de stress. En ik probeerde het goed te krijgen. Ik zei, joh meiden, vertel wat ik fout doe. Want dan kan ik er wat aan doen. Vertel wat er aan de hand is. Waar zitten jullie mee? Want alleen als jullie het vertellen, weet ik hoe ik het kan veranderen. Want wat is dan precies dat optische gedrag? En konden ze daar enig duidelijkheid over geven?

Nee, en het enige, het is gewoon helemaal fout gelopen. Want mijn man die heeft gezegd, Barbara had ook meer met haar moeten gaan praten. Ik werd soort alleen gezet. Hij kwam niet voor mij op, het feit dat ik uitgescholden werd. Hij deed er niks tegen.

Want hij was niet bij het gesprek? Hij was er wel bij. Ik stelde me voor dat hij er niet bij was, maar hij was er wel bij. Hij was jarig en het was lang geleden dat we ze hadden gezien. Dus hij was heel benieuwd of ze zouden komen en ze kwamen. Maar hij zei niks? Hij zei niks. Terwijl jij beschuldigd werd van toxisch gedrag. Hij kwam niet voor jou op? Nee. Hij hield zijn mond? Hij ging eigenlijk zeggen, Barbara had beter dit of dat moeten doen. Dus ik had beter mijn best moeten doen en beter anders moeten doen.

Dus hij steunde zijn dochters eigenlijk? Ja, op dat moment wel. Daarna niet meer gelukkig. Daarna heeft hij wel voor mij gekozen. Want zijn oudste dochter wil het liefst dat hij met haar omgaat en niet met mij. Maar dat doet hij gelukkig niet. Als hij zou willen dat hij de relatie met jou beëindigt, hoor ik dat goed? Begrijp ik dat goed?