A może to sam Bóg nas w nocy wybudza?

Budzę się, a za oknem jeszcze ciemno. Sięgam po moją męską moc by przegnać sukę z łóżka, brzmi ostro, ale chodzi  o naszą kochaną sunię, i wraca na swoje miejsce przy moim boku żona. Była w „delegacji” u naszych księżniczek, które słodko śpią, chyba, że nagle przyśni się żółty krokodyl, który chciałby którąś z nich zjeść i takie delegacje to jak „Psi Patrol” na ratunek. „Ojej, ty tu jesteś!- zawołała małżonka- „a przecież byłam pewna, że nagrywasz swój podcast”. Bynajmniej nie: w moim śnie byłem w Angkor Wat razem z córkami i kolegą pełen obaw wobec zamiarów wobec nas pewnego zielonego węża. Ale skoro żonie przyśniło się czy też przekonująco wydało, że nagrywam nowy odcinek Pedro Blanco to może to jest znak? No właśnie! Znak czy nie znak? Autentyczne pragnienie duszy czy też zwyczajna zachcianka? No szkopuł w tym, że dopóki nie damy sobie prawa i okazji by sprawdzić swoją hipotezę to nie będziemy wiedzieć! Po spędzeniu godziny z Wami i ze sobą w spontanicznym monologu jestem pewien, że choć wcale nie miałem planu nagrywać, to ten odcinek miał być nagrany. Bo w nim wypowiedziałem się, czym / kim dla mnie jest Bóg, wyższe Ja, Wszechświat i opowiedziałem się za zaufaniem swojemu Nieznanemu. W jednym zdaniu mam poczucie, że wszyscy jesteśmy będącymi we wzajemnych relacjach elementami pięknej kosmicznej mandali Istnienia. I jeśli mój podcast, a szczególnie ten odcinek przykuł Twoją uwagę na tyle, że doczytało Ci się mnie z tej chwili do końca to sugeruję rozważ czy to nie znak, że masz odsłuchać i cały odcinek do końca... dużo miłości i mocy! Wasz Pedro

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.