Huilen om je zonden op de zandbakrand

Christine en Gerjanne hebben het deze week over zondekennis in de reformatorische zuil.  In de kerk horen ze wekelijks dat ze zondaren zijn en dat beamen ze - net zoals de meeste reformatorische christenen - ook. Maar er zit een keerzijde aan, merkt Christine in haar psycho-pastorale praktijk. ‘Mensen komen bij mij omdat ze zouden moeten doorleven dat ze zondig zijn, maar het ze vervolgens niet lukt om dat ook te voelen. Dat vreet aan mensen.’ Het is een groot thema in de reformatorische zuil, denkt Gerjanne. Hoe gaan ze zelf om met zondebesef? ‘Ik hoor op zondagochtend een ernstige boodschap, maar een uur later zit ik thuis aan de taart ...’ Wat is zonde eigenlijk precies? Moet je je zonden überhaupt doorleven of alleen maar erkennen? En wordt zondekennis soms ook gebruikt als uiterlijk vertoon? Christine en Gerjanne geven ook advies! Heb je ook een vraag of dilemma waar je graag een antwoord op wilt? Mail ‘m dan naar [email protected]. 

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.