غزل شمارهٔ ۶۲- ای لعبت خندان لب لعلت که مزیده‌ست؟

1) ای لعبت خندان ، لب لعلت که مزیده ست ؟ / وِای باغ لطافت ، بِهِ رویت که گَزیده ست ؟2) زیباتر از این صید همه عمر نکرده ست / شیرین تر از این خربزه هرگز نبریده ست3) ای خَضر ، حلالت نکنم چشمۀ حیوان / دانی که سکندر به چه محنت طلبیده ست ؟4) آن خون کسی ریخته ای یا می سرخ است ؟ / یا توت سیاه است که بر جامه چکیده ست5) با جمله برآمیزی و ، از ما بگُریزی / جُرم از تو نباشد ، گنه از بخت رمیده ست6) نیک است که دیوار به یکباره بیفتاد / تا هیچ کس این باغ نگویی که ندیده ست7) بسیار توقف نکند میوۀ بربار / چون عام بدانست که شیرین و رسیده ست8) گل نیز در آن هفته دهن باز نمی کرد / وِامروز نسیم سَحرش پرده دریده ست9) در دجله که مرغابی از اندیشه نرفتی / کشتی رود اکنون که تَتَر جِسر بریده ست10) رفت آنکه فُقاع از تو گشایند دگربار / ما را بس از این کوزه که بیگانه مکیده ست11) سعدی ، درِ بستان هوای دگری زن / وِاین کِشته رها کن در او گلّه چریده ست

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.