غزل شمارهٔ ۷۲- پای سرو بوستانی در گل است

1) پای سرو بوستانی در گِل است / سرو ما را پای معنی در دل است2) هر که چشمش بر چنان روی اوفتاد / طالعش میمون و فالش مُقبِل است3) نیک خواهانم نصیحت می کنند / خشت بر دریا زدن بی حاصل است4) ای برادر ، ما به گرداب اندریم / و آن که شُنعت می زند بر ساحل است5) شوق را بر صبر ، قوّت غالب است / عقل را با عشق ، دعوی باطل است6) نسبت عاشق به غفلت می کنند / و آن که معشوقی ندارد غافل است7) دیده باشی تشنه مُستعجِل به آب ؟ / جان به جانان همچنان مُستعجِل است8) بذل جاه و مال و ترک نام و ننگ / در طریق عشقِ اوّل منزل است9) گر بمیرد طالبی در بند دوست / سهل باشد ، زندگانی مشکل است10) عاشقی می گفت و خوش خوش می گریست / جان بیاساید که جانان قاتل است11) سعدیا ، نزدیک رأی عاشقان / خلق مجنونند و ، مجنون عاقل است

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.