شهریار | ای آفتاب هاله ای از روی ماه تو

▨ نام شعر: ای آفتاب هاله‌ای از رویِ ماهِ تو ▨ شاعر: شهریار▨ با صدای: شهریار▨ پالایش و تنظیم: شهروزــــــــــــــــای آفتاب هاله‌ای از رویِ ماهِ تومَه بر لبِ افق؛ لبه‌ای از کلاهِ تولرزنده چون کواکبِ گاهِ سپیده‌دمشمعِ شبی سیاهم و چشمم به راه توکی می‌رسی به پرچمِ خونینِ چون شفقخورشید و مه سَری به سنانِ سپاه توای دل! فریبِ جادویِ مهتاب‌شب مخورزلفش کشیده نقشه‌ی روزِ سیاهِ توآنکو لهیبِ دوزخش {آتش} از رو نمی‌بَرَداندیشه‌ای کند مگر از دودِ آه توگر اشکِ توبه‌ات به دواتِ مَلَک نریختبگذار پای من بنویسد گناهِ توشاها به خاک‌پایِ تو گل‌ها شکفته‌اندما هم یکی شکسته و مسکین گیاهِ تومن رویِ دل به کعبه‌ی کویِ تو داشتمکآمد ندای غیب که این است راهِ تویک نوکِ پا به چادرِ چوپانیَم بیاکز دستچینِ لاله کنم تکیه‌گاهِ توآیینه سازمت همه‌ی چشمه‌سارهاوز چشمِ آهوان بنوازم نگاهِ توبعد از «نوای» خواجه‌ی شیراز، شهریاردل بسته‌ام به ناله‌ی سیمِ سه‌گاه تو▨سیّد محمّدحسین بهجت تبریزیمتخلص به شهریارــــــــــــــــپی‌نوشت: متن شعر منطبق بر خوانش شاعر است و با نسخه‌ی چاپ شده در کتاب، تفاوت‌هایی دارد. شکل مکتوب شعر‌، در داخل آکولاد {} آمده است.

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.