شهریار | ای صبا با تو چه گفتند که خاموش شدی

▨ شعر: ای صبا با تو چه گفتند که خاموش شدی▨ شاعر: شهریار▨ با صدای: شهریار▨ موسیقی: قطعۀ تا‌ بی‌کران از سامان صمیمی▨ پالایش و تنظیم این شعر: شهروزــــــــــــــــاین شعر در رثای ابولحسن صبا سروده شده.ــــــــــــــــای صبا با تو چه گفتند که خاموش شدیچه شرابی به تو دادند که مدهوش شدیتو که آتشکدۀ عشق و محبت بودیچه بلا رفت که خاکسترِ خاموش شدیبه چه دستی زدی آن ساز شبانگاهی راکه خود از رقت آن بی‌خود و بی‌هوش شدیتو به صد نغمه زبان بودی و دل‌ها همه گوشچه شنفتی که زبان بستی و خود گوش شدیخلق را گر چه وفا نیست ولیکن گُل من!نه گمان دار که رفتی و فراموش شدیتا ابد خاطر ما خونی و رنگین از توستتو هم آمیخته با خونِ سیاووش شدیناز می‌کرد به پیراهن نازک تن تونازنینا! چه خبر شد که کفن‌پوش شدی*چنگی معبد گردون شوی ای رشک ملک!که به ناهید فلک همسر و هم‌دوش شدیشمع شب‌های سیه بودی و لبخندزنانبا نسیم دم اسحار هم‌آغوش شدیشب مگر حور بهشتیت به بالین آمدکه تواش شیفتۀ زلف و بناگوش شدیباز در خواب شب دوش تو را می‌دیدموای بر من که توام خواب شب دوش شدیای مزاری که صبا خفته به زیر سنگتبه چه گنجینۀ اسرار که سرپوش شدیای سرشک اینهمه لبریز شدن آنِ تو نیستآتشی بود در این سینه که در جوش شدیشهریارا! به جگر نیش زند تشنگیمکه چرا دور از آن چشمه پر نوش شدی▨سیّد محمّدحسین بهجت تبریزیمتخلص به شهریارــــــــــــــــ* تقریبا فقط نیمی از غزل با صدای شاعر در دسترس است. و باقی غزل بدون خوانش است که در ادامه آمده.

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.