شهریار | پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می‌کند | نسخه‌ی کمانچه

▨ نام شعر: سپهر بایگان (پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می‌کند) ▨ شاعر: شهریار▨ با صدای: شهریار▨ موسیقی: سهراب پورناظری▨ پالایش و تنظیم این شعر: شهروزــــــــــــــــپیرم و گاهی دلم یاد جوانی می‌کندبلبل شوقم هوای نغمه‌خوانی می‌کندهمتم تا می‌رود ساز غزل گیرد به دستطاقتم اظهار عجز و ناتوانی می‌کندبلبلی در سینه می‌نالد هنوزم کاین چمنبا خزان هم آشتی و گل‌فشانی می‌کندما به داغ عشقبازی‌ها نشستیم و هنوزچشم پروین همچنان چشمک‌پرانی می‌کندنای ما خاموش ولی این زهره‌ی شیطان هنوزبا همان شور و نوا دارد شبانی می‌کندگر زمین دودِ هوا گردد همانا آسمانبا همین نخوت که دارد آسمانی می‌کندسال‌ها شد رفته دمسازم ز دست اما هنوزدر درونم زنده است و زندگانی می‌کندبا همه نسیان تو گویی کز پیِ آزارِ منخاطرم با خاطراتِ خود تبانی می‌کندبی‌ثمر هر ساله در فکرِ بهارانم ولیچون بهاران می‌رسد با من خزانی می‌کندطفل بودم دزدکی پیر و علیل‌ام ساختندآنچه گردون می‌کند با ما، نهانی می‌کندمی‌رسد قرنی به پایان و سپهرِ بایگاندفترِ دورانِ ما هم بایگانی می‌کندشهریارا! گو دل از ما مهربانان نشکنیدورنه قاضی در قضا نامهربانی می‌کند▨سید محمدحسین بهجت تبریزی (متخلص به شهریار)

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.