غزل شماره ۰۲۶زلفآشفته و خویکرده و خندانلب و مست پيرهنچاک و غزلخوان و صراحی در دستنرگسش عربدهجوی و لبش افسوسکنان نيمشب دوش (یار) به بالين من آمد بنشستسر فرا گوش من آورد و به آواز حزين گفت کی عاشق ديرينه من خوابت هستعاشقی را که چنين باده شبگير دهند کافر عشق بود گر نشود (نبود) بادهپرستبرو ای زاهد و بر دردکشان خرده مگير که ندادند جز اين تحفه به ما روز الستآن چه او ريخت به پيمانه ما نوشيديم اگر از خمر بهشت است وگر (ورز) باده مستخنده جام می و زلف گرهگير (چو زنجیر) نگار ای بسا توبه که چون توبه حافظ بشکستSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations
No persons identified in this episode.
This episode hasn't been transcribed yet
Help us prioritize this episode for transcription by upvoting it.
Popular episodes get transcribed faster
Other recent transcribed episodes
Transcribed and ready to explore now
SpaceX Said to Pursue 2026 IPO
10 Dec 2025
Bloomberg Tech
Don’t Call It a Comeback
10 Dec 2025
Motley Fool Money
Japan Claims AGI, Pentagon Adopts Gemini, and MIT Designs New Medicines
10 Dec 2025
The Daily AI Show
Eric Larsen on the emergence and potential of AI in healthcare
10 Dec 2025
McKinsey on Healthcare
What it will take for AI to scale (energy, compute, talent)
10 Dec 2025
Azeem Azhar's Exponential View
Reducing Burnout and Boosting Revenue in ASCs
10 Dec 2025
Becker’s Healthcare -- Spine and Orthopedic Podcast