منم که گوشه‌ی میخانه خانقاه من است ۰۵۳

«««««می‌بهـا»»»»»غزل نمره‌ی ۰۵۳مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلانمنم که گوشه‌ی ميخانه خانقاه من است دعای پير مغان، ورد صبحگاه من است گرم ترانه‌ی چنگ صبوح نيست، چه باک نوای من به سحر، آه عذرخواه من است ز پادشاه و گدا، فارغم بحمدالله گدای خاک در دوست، پادشاه من است غرض ز مسجد و ميخانه‌ام، وصال شماست جز اين خيال ندارم، خدا گواه من است مگر به تيغ اجل خيمه برکنم، ور نیرميدن از در دولت، نه رسم و راه من است از آن زمان که بر اين آستان نهادم رویفراز مسند خورشيد تکيه گاه من است گناه اگر چه نبود اختيار ما حافظ تو در طريق ادب باش و گو گناه من استSupport this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.