Alexander

Ja, ik vind het gewoon lekker om de hele avond te pielen met synthesizers. Ga weg met je Zuno. We hebben het de hele tijd, zeggen we 80 procent. Dat is niet een exacte wetenschap. Nee, dat is een typisch getuige. Je bedoelt daarmee gewoon een heel groot deel van wat je voor deed.

Maar met alle respect, die 80% daartussen, die zit toch een beetje boekhoudpakketten te programmeren. En daar heb ik het over, over het midden van de grafiek. En wat is dan nog die, als je dit dan uitsplitst in tijdsbesteding, die 80-20, wat is dan nog het deel wat je in die 20%, wat dus niet exact is, maar wat is dan nog wel iets wat je nu echt zelf moet doen, wat die AI nog niet zo goed kan? Is dat samen te vatten?

Kan je even naar je lokale bibliotheek een Turbo Pascal boek halen. Want die zit niet in mijn training set. En deze Davilex software is wel heel oud. En als dit zo is. En jij zegt dus dit is nu zo. Dit is de technische capaciteit die gewoon beter is geworden in de afgelopen 18 maanden. Het gaat niet weg en het stopt nog niet. Dat wil ik even zeggen. Ik geloof dat niemand daar echt rekening mee houdt.

Maar toch, de mensen zijn dan misschien weliswaar beter geworden in het soort van ontdekken van wat jij die scaffolding noemt. En het ontdekken hoe je met, zeg maar, hoe je dan een agent maakt die de security alleen maar in de gaten houdt van applicatie. Of hoe je een agent maakt die alleen maar, weet ik veel, heel goed is. Toegankelijkheid voor mensen met kleurblindheid. Ja, precies, mooi. Ja, mooi.

Dat zijn fundamentele nieuwe dingen die je dan als programmeur ontdekt. Ik kan dus nu een losse ding maken. Alsof ik een soort van nieuwe collega kan uitvinden helemaal zelf. En die gaat dan meewerken aan mijn ding op de achtergrond. Tegelijkertijd met die andere acht collega's die ik ook allemaal heb bedacht...

En dat is nieuw. Dat is op een bepaalde manier een skill die wij nu krijgen. Of die programmeren nu krijgen. Het is een manier van denken ook. Anders denken. En dan zeg je dus eigenlijk er is een deel van de mensen die wil niet mee. Want die hebben er gewoon geen zin in. Die verliezen ook passie daarmee. Ik heb absoluut empathie voor die groep die zegt. Maar dit vind ik gewoon helemaal niet leuk. Precies, dit is niet waarom ik dit werk doe. En...

Ik zit een beetje te denken, dit is grappig, want we praten hier natuurlijk al jaren over dat dit eraan zit te komen. En eigenlijk zeg je nu, het is er nu gewoon in deze sector van software developers. Is dit gewoon nu aan de hand? Maar wat niet gebeurt, is dat 80% van de mensen of de helft van die 80% ontslagen wordt. Nee, en ik denk dat, ik bedoel, daar kunnen we nog heel veel nuances op maken. Namelijk...

Met 32 van die lemmings. Dat allemaal uit te gaan voeren. Maar toch begrijp ik dit niet. Want jij zegt 80% van de tijd zit je een beetje uit je neus te vreten. Want je zit te kijken naar code en een beetje bij te sturen. Dat zeg jij.

Dan loopt er een zandloper ergens. Ik vind het belangrijk dat we daar met elkaar over praten. Dus misschien is het zo dat als je in een grote organisatie werkt. Stel je werkt inderdaad aan een boekhoudpakket. Het kan van alles zijn. Ik bedoel gewoon een boekpakket is natuurlijk een soort veredelde database. Met heel veel toetsen. En heel veel software is een veredelde database. Daarom is het een mooi voorbeeld. Absoluut. Stel je wil nu een nieuw boekhoudpakket beginnen.

Is het dan zo dat je nu met één programmeur evenveel... Als je net begint, hè? Is het dan zo dat je met één programmeur... in dezelfde tijd het werk kan doen... wat anderhalf jaar geleden nog vijf programmeurs kostte? Gaat het dus andersom wel op? Want jij zegt, in grote organisaties... is er uiteindelijk gewoon heel veel shit die nog ingewikkeld is...

Maar als je een simpele organisatie pakt, namelijk eentje die from scratch begint, is het dan nu zo dat individuen vijf keer zo productief kunnen zijn als ze niet aan de constraints van een grote organisatie hoeven te houden? Vijf keer zo productief en ingewikkeld hoor. Zeg het door die 80%. Zeker, zeker. Dus ik snap waar je je getal vandaan had, zou ik zeggen nee. Dus die zou ik zeker nuanceren.

Ik zit in een soort aquariumpje als AI in een doosje. Kan jij mij helpen om buiten het doosje te kijken? Dus bijvoorbeeld er is een prototype gebouwd van iets. Dan is er vervolgens een meeting waarin allerlei dingen besloten worden. Daarin constateren ze eigenlijk moeten we met de juridische afdeling checken of dit eigenlijk wel mag. En voor je het weet gaan er allemaal e-mailtjes heen en weer. En zit toch iemand weer dat allemaal te verwerken die het dan weer aan de product manager gaat vertellen.

We geven nu, glad code, geen toegang tot de e-mailbox van de jurist, zullen we maar zeggen. Is dat wat je bedoelt met toegang geven tot de wereld? Absoluut. En ik denk dat, kijk, jij hebt net toegegeven aan de luisteraar, ik ben een eindresultaat gericht mens. Ja, kwetsbaar moment. Ja, kwetsbaar moment.

Dan ga jij ook zeggen waarschijnlijk... omdat er toch heel veel ruwigheid en onvoorspelbaarheid... en menselijkheid zit aan mijn dagelijks realiteit... die ik niet weet te vangen nog in die systemen. Ja, ik weet het niet. Het is een beetje een raar ding aan deze tijd... dat je werkt naar iets toe waarbij het bijna... en soms denk ik, dit is toch een beetje die soort van engineering mindset... dat je naar iets toe werkt omdat je gewoon...

Als je erachter komt dat er nieuwe capaciteiten zijn, is het bijna een soort van natuurkracht dat je die ook wil ontwikkelen. Ondanks dat je niet helemaal doorhebt wat precies je leven is, als dat allemaal gelukt is. Ja, en dat het kan betekent niet dat het moet. Dit is een van de grote uitspraken, niet van mij, maar...

Dus dit zit heel diep in mij dat ik gewoon denk ik wil tot het uiterste drijven en nu kom ik gewoon de hele tijd op restricties. Dus ik merk toch nog de hele tijd bij het automatiseren van dingen dat het toch nog niet lekker werkt. Dat een nieuwsbrief gewoon nog echt door een mens geschreven moet worden omdat de tekst die ik draai krijg nog niet goed genoeg vindt. Maar het moment dat dat kan, ja natuurlijk wil ik alles automatiseren omdat ik dan denk ja dan kunnen we meer, dan kunnen we nog meer, dan kunnen we nog meer.

En dat ik daarmee soort van mijn eigen gat graaf en dus naast die machine ga staan zoals jij net beschrijft dat die programmeur doet, niet meer onderdeel is van de machine maar opeens naast de machine staat, dat je stiekem jezelf zo buiten de orde hebt geplaatst.

Dat is gewoon, ja, het is een heel gek ding om je toe te verhouden. Helemaal als je natuurlijk beseft dat dit eigenlijk het hele verhaal over software development, eigenlijk jouw hele verhaal is generaliseerbaar naar andere beroepen waarbij de feedback loop kort is. Dus het mooie van programmeren is natuurlijk dat je direct kan zien of wat jij doet werkt.

Dat is wonderschoon. En überhaupt werken met computers. Je krijgt gelijk een ander. A of B. Het werkt of het werkt niet. En dat is wel anders. Dat is niet met alle beroepen zo. Waarbij je direct feedback krijgt. Dus ik zou ook zeker zeggen. Het is niet generaliseerbaar. Tot alle taken en beroepen. Absoluut niet. Maar er is wel inmiddels. En dat is ook een beetje een gek samenspel geworden. Door software. Door de machine.

Gaan we het heel uitgebreid over hebben in onze webinar op 8 januari, waar mensen zich ook kunnen aanmelden. Mooie brug zeg. Nee, laten we daar nu niet induiken, want dat is een ander cadeautje om open te pakken. Terwijl dit punt is best de moeite waard om even bij stil te staan. Hoe...