Wietse

De wandeling wordt nu overgeslagen. Zij kunnen toekijken hoe robots de berg oplopen. Maar dat is niet wat leuk is. Dus je ziet nu wel een soort existentieel iets ontstaan... bij de mensen die zeggen... oh, wacht, ik had niet eens door.

Dat dat eigenlijk het punt was wat ik zo gaaf vond. Een ander deel van de groep. Het is niet een groep in tweeën gesplitst. Maar grof gezegd is die beweging er wel. Die zegt blijkbaar vond ik helemaal die berg opgaan niet per se belangrijk. Ik vind het gewoon heel gaaf om machines te bouwen. En al honderden robots bergen op te sturen. En ik kan nu gewoon meer machines bouwen.

Ja, dus blijkbaar zitten de mensen in de softwareindustrie er met verschillende intenties in, zonder dat ze dat per se van elkaar doorhebben. Ik denk ook dat jouw persoonlijk enthousiasme over zoiets als Tasklet, als we hem even terughalen, waarin jij dus merkt dat je soort bevrijd wordt en denkt, zo, dit waren eigenlijk de informatiestromen die ik aan elkaar wilde brengen, is dat jij nooit dat enthousiasme, anders was je het ook gaan doen. Je bent nooit softwareontwikkelaar geworden. Nee.

Nou, sterker nog, ik denk dat je het heel mooi zegt, dat het enthousiasme rondom deze tools en de bereidzaamheid om ze te adopteren, heel erg te maken heeft met die types. Ben jij een eindresultaat gefocust iemand of ben je in een proces gefocust iemand? Want dit is net als iemand die zegt, ik maak muziek.

Dit komt een beetje uit de 80-20 regel, denk ik. En misschien kunnen we dat wat makkelijker maken voor onszelf... door ook te zeggen dat 20% van de boeken literatuur is... en de andere 80% minder kwaliteit heeft. Nee, maar het gaat om de grote meerderheid. Ja, en ik denk dat dat soort percentages... die staan een beetje symbool voor...

Kijk naar zo'n belcurve, zo'n klokgrafiek. Ze ziet eruit als een grote bel die normaal in een kerk hangt. Aan het begin van de belcurve zitten de mensen die in dit geval software maken voor embedded systems in een taal die bijna niemand kent. En het zit niet in de modellen. Die zitten daar te freaken, zeg maar. En dat is de 10% aan de ene kant van de klok. Aan de andere kant van de klok zit 10% die nadenkt over protocollen en infrastructuur voor het nieuwe internet met quantum computers of zo, de wetenschap.

Nou, dat zijn meerdere dingen. Kijk, de modellen die zijn net als die grafiek ook gefocust op het midden. Namelijk de meeste vragen die online gesteld worden in de meest gebruikte programmeertalen voor de meest gebruikte toepassingen. Dus dat sluit precies op elkaar aan. Alle edge cases, dus alle randgevallen die niet binnen het model zitten of weinig als problemen ooit beschreven zijn, maar intuïtief in de hoofden zitten van programmeurs.

Dan moet je ingrijpen. Omdat je merkt, dit is helemaal niet veilig wat hier gebeurt. Of dit is een keuze, dat doen we allang niet meer zo. Je loopt op een gegeven moment alsof je een collega hebt waar je het dan toch van merkt. Heb je dit vak overgeslagen op school? Ga je ervan uit dat die laatste 20%, zoals nu de snelheid van de vooruitgang van de afgelopen 18 maanden is gegaan. Ga je ervan uit dat dit nu, in 20% van die tijd...

gefixt gaat zijn? Of is dit zo'n klassiek voorbeeld waarbij de laatste 20% ontzettend moeilijk is om te fixen? Dus ik denk allebei een beetje waar. Waar ik wel mogelijkheden zie, is dat je, wat ze dan eigenlijk noemen, het context window, dus tijdens het werk, dus jouw agent is bezig, die is voor jouw software aan het maken, maar op een gegeven moment ben jij nog aan het bijsturen, want er mist informatie. In het model is niks opgenomen over een specifieke COBOL instructie

die nog zit in een oud mainframe systeem van de Belastingdienst. Ik noem even iets specifieks. Als dat model dat dan doorheeft... op zoek kan gaan naar... of aan jou vraagt... paas mij even een boek dan. Of weet je wat? Ik ga nog even onderzoek doen. Ik ga mezelf in het moment slimmer maken. En ik denk dat daar... het in het moment slimmer maken... dat daar nog heel veel te halen is. Dus...

Ik verwacht wel, en dat gaat niet die hele 20% zijn, absoluut niet, want sommige dingen staan niet in boeken. Die hebben we gewoon niet vastgelegd. Dus dan moet als het ware, misschien wel een grappig voorbeeld, we hebben heel veel infrastructuur nu al, bijvoorbeeld oude game consoles, dus waar je computerspelen op kan doen, de Sega's, de Nintendo's.

Daar hebben we de bouwblokken niet meer van. We hebben de, hoe noem je dat mooi, blauwdrukken niet meer. Die zijn nooit uitgebracht door Nintendo met bewust of verloren geraakt. Dus wat we dan gaan doen is die chip openmaken, letterlijk. En dan onder een microscoop leggen. Bekijken wat er in die chip zit. Dus we gaan onze eigen hardware die we als mensheid zelf hebben gemaakt reverse engineeren. En die vervolgens opnieuw herbouwen. Je kunt je voorstellen dat...

als een AI-model tegen jou gaat zeggen... koop even op Marktplaats die chip. Leg hem onder een microscoop. Kijk ik zelf wel even. Stuur even dat beeld naar mij. Nee, maar dit is echt waar. Wij zijn echt slaven van de robot. Uiteindelijk ga je dus instructies krijgen van jouw agent... die jou gaat vragen of je op zoek wil gaan naar dingen in de fysieke wereld... die niet online staan. Ja.

De implementatie van de daadwerkelijke software... is een onderdeel van het softwareontwikkelingsproces. Maar de rest van het softwareontwikkelingsproces... is het in kaart brengen van de wensen. Het vragen aan een leverancier of jij toegang kan krijgen tot een dataset... waar blijkbaar een juridisch component bij zit... waardoor jij een ISO-certificering moet doen. En voor je het weet zit je weer te praten met elkaar. Ik bedoel, was het maar...

voor softwareontwikkelaars zo makkelijk als... misschien ook niet als je het sociale proces... heel erg hoordeert, maar was het maar zo makkelijk... als in we gaan even software bouwen. Dus wat we nu zien is dat... degene die normaal... de plannen op tafel kregen en zeiden... ga dit maar bouwen...

Het plan ligt er al. We hebben het budget al. De product manager in de traditionele zin. En ik denk dus dat als jij... Die modellen worden gewoon steeds beter. Plus die scaffold. Als jij ze wat instructies kan geven... en het liefst al het hele plan er ligt... om daar als een soort lemmings... dat zijn die poppetjes in je oude computergame...

Nou, misschien kan ik het wel... Dus waarom worden die mensen dan niet ontslagen? Dat is mijn vraag. Omdat er een verschil is tussen de diffusie van een technologie... of de technologie de samenleving al... de breedte van de arbeidsrealiteit al heeft kunnen bereiken, zeg maar. Kan het al? En kan iedereen het al? Ja.

En hier zijn... kan het al... ik denk dat deze tweet... waar we dit hele onderwerp op bouwen... wat mij betreft, wat ze dan noemen een weak signal... ik vind hem trouwens nog best wel sterk... het is een sterk signaal... uit de werkpraktijk... waarin mensen zeggen... hallo, hoe ik nu aan het werk ben...

is echt veranderd. En ik heb het idee, als ik om me heen kijk... en ook naar mijn carrière hiervoor kijk... dat hoe ik werk... nee, wat ik als werk moet opleveren... dat het op heel veel plekken hetzelfde is. En hoe ik werk... dat dat te leren is aan veel meer mensen. Dus... ik bedoel, ik kan me voorstellen...

Toen de gloeilamp uitgevonden werd, waren er nog een hoop kaarsen. Dat heeft dan tijd nodig voordat die kaarsen vervangen worden met gloeilampen. En ik ben zelf iemand die als jouw samenleving, jouw baan, al dit soort zaken gebaseerd zijn. Dat je die nog hebt op het feit dat wat er is wat jou kan vervangen nog niet breed uitgerold is. Dan is er een tijd, dan is er een klok aan het lopen.