W ustach błoto, kurze pióro, pestka i filc – „storytelling” Antoniny Tosiek | Dwie Jaskółki

Tekst: Józefina Arodaz Lektorka: Justyna Klamut Opowieści to rogate ani tamta ani ta to nie są sentymentalne historie to są proste opowieści [ „herby, herbeńki” ] To jest taki mikro-rytuał. Ona coś tam zaczyna, a za chwilę: Ale ja ci już to mówiłam. Ty już nie chcesz tego słuchać. Między tym cisza, bo niegrzecznie przytaknąć, sztucznie zaprzeczyć. A potem opowiada i tak. Jeszcze raz. I jeszcze. Za jakiś czas znów. Opowieści muszą być opowiadane i odbierane – to ich warunek przetrwania. Historie to biegnące przed wyżłem rogate – chcą umknąć śmierci, będą zostawiać po sobie ślady na korze jabłoni, na gałęziach porzeczek najdłużej jak się da. Toczą się więc z instynktowną systematycznością z ust reprezentantek_ów starszych pokoleń wychowanych, a czasem spędzających całe swoje życie w jednej wsi. My słuchamy. To nie jest wiele, naprawdę. Nikt nie każe nam potem: teraz podajesz to dalej. Jak nie, to… Nie, nie musimy. Wystarczy, że na jakiś czas rezerwujemy uszy na wyłączność temu, co będzie płynąć z pamięci naszych bliskich czy dalszych rozmówców. Tyle, a więcej to tylko, jeśli chcemy. Chciała na przykład Antonina Tosiek, więc zrobiła „storytelling”. Artykuł pochodzi z trzeciego kwartalnika BIS AGH pod tytułem Dwie Jaskółki. Magazyn dostępny na stronie bis.agh.edu.pl. Możesz również zamówić wersję fizyczną przez naszą stronę w zakładce BIS delivery. Zapraszamy do śledzenia naszych mediów społecznościowych! BIScast i kwartalnik jest tworzony od początku do końca przez studentów.

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.