غزل شمارهٔ ۷۷- بر من که صبوحی زده‌ام خرقه حرام است

1) بر من که صبوحی زاده ام ، خرقه حرام است / ای مجلسیان ، راه خرابات کدام است ؟2) هر کس به جهان خرّمی ای پیش گرفتند / ما را غمت ای ماه پری چهره تمام است3) برخیز که در سایۀ سروی بنشینیم / کآنجا که تو بنشینی بر سرو قیام است4) دامِ دل صاحب نظرانت خَم گیسوست / و آن خال بُناگوش مگر دانۀ دام است5) با چون تو حریفی به چنین جای در این وقت / گر باده خورم ، خَمر بهشتی نه حرام است6) با محتسب شهر بگویید که زنهار / در مجلس ما سنگ مینداز که جام است7) غیرت نگذارد که بگویم که مرا کُشت / تا خلق ندانند که معشوقه چه نام است8) دردا که بپختیم در این سوز نهانی / و آن را خبر از آتش ما نیست که خام است9) سعدی ، مبَر اندیشه که در کام نهنگان / چون در نظر دوست نشینی ، همه کام است

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.