Ozempic και Mounjaro: Ιατρική επανάσταση ή παγίδα;

Τα φάρμακα GLP-1, όπως το Ozempic και το Mounjaro, αλλάζουν ριζικά τον τρόπο που προσεγγίζουμε την απώλεια βάρους. Η Μερόπη Κοκκίνη συζητά με τη διαιτολόγο Μελίνα Καριπίδου και τον ενδοκρινολόγο Μανώλη Σουβατζόγλου, που εξηγούν πώς λειτουργούν, ποιοι μπορούν να τα πάρουν, τι ρόλο παίζει η διατροφή κατά τη χρήση τους – και τι συμβαίνει όταν διακοπούν.Επανάσταση στην απώλεια βάρους ή απλώς μόδα; Αρχικά, τα φάρμακα GLP-1, όπως το Ozempic και το Mounjaro, χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά για τη ρύθμιση του διαβήτη. Σήμερα, όμως, εξελίσσονται σε ένα νέο «εργαλείο» για την απώλεια βάρους – με εντυπωσιακά αποτελέσματα.Μειώνουν την όρεξη, προσφέρουν αίσθημα κορεσμού πιο γρήγορα, και σε πολλές περιπτώσεις οδηγούν σε σημαντική απώλεια κιλών, χωρίς αυστηρούς περιορισμούς, χωρίς πείνα και χωρίς το συνεχές μέτρημα θερμίδων. Και κάπου εδώ προκύπτει ένα νέο, κρίσιμο ερώτημα: Ποιος είναι πλέον ο ρόλος του διατροφολόγου;Ο διατροφολόγος δεν είναι απλώς αυτός που μετρά θερμίδες. Ούτε εκείνος που καταρτίζει προγράμματα διατροφής με ψητό κοτόπουλο και μπρόκολο. Στον σύγχρονο κόσμο, ο διατροφολόγος καλείται να αναλάβει έναν πιο σύνθετο ρόλο: να λειτουργήσει ως σύμβουλος ευεξίας που αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ολιστικά, όχι μόνο φροντίζοντας το σώμα του αλλά και τον νου.Γιατί ακόμη και όταν η φαρμακευτική αγωγή μειώνει την πείνα, αυτό δεν σημαίνει πως εξαλείφονται όλοι οι διατροφικοί κίνδυνοι. Η μειωμένη πρόσληψη τροφής δεν εγγυάται ισορροπημένη διατροφή. Παραμένει το ερώτημα: καλύπτονται οι ανάγκες σε πρωτεΐνες, βιταμίνες, φυτικές ίνες;Και όταν η φαρμακευτική αγωγή σταματήσει, ποια είναι η επόμενη μέρα; Συνήθως, επιστρέφουν οι παλιές διατροφικές συνήθειες, η γνώριμη –και συχνά δυσλειτουργική– σχέση με το φαγητό.Σε αυτό το σημείο, ο ρόλος του διατροφολόγου κρίνεται καθοριστικός: καλείται να μεταδώσει δεξιότητες ζωής· να εκπαιδεύσει τον άνθρωπο στο πώς να νιώθει κορεσμό μέσα από ποιοτικό φαγητό· πώς να απολαμβάνει το φαγητό χωρίς ενοχές· πώς να ξεχωρίζει τη σωματική πείνα από τη συναισθηματική· και, κυρίως, πώς να πάψει να βλέπει τη διατροφή ως τιμωρία – και να τη δει ως πράξη αυτοφροντίδας.Τα φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν. Η επιστήμη προχωρά – και αυτό είναι ελπιδοφόρο. Όμως, η βαθιά και ουσιαστική αλλαγή δεν προέρχεται μόνο από μία σύριγγα ή ένα χάπι. Προέρχεται από τη σχέση που κάθε άνθρωπος χτίζει με το σώμα του, με τον εαυτό του και με το φαγητό.Σε μια εποχή γεμάτη πληροφορίες, τάσεις και γρήγορες λύσεις, αυτό που τελικά έχει σημασία δεν είναι η τελειότητα, αλλά η συνειδητή απόφαση να αρχίσει κανείς να φροντίζει τον εαυτό του με συνέπεια και σεβασμό.

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.