غزل شمارهٔ ۸۳- مگر نسیم سحر بوی زلف یار منست

 مگر نسیم سحر بوی زلف یار منستکه راحت دل رنجور بی‌قرار منستبه خواب در نرود چشم بخت من همه عمرگرش به خواب ببینم که در کنار منستاگر معاینه بینم که قصد جان داردبه جان مضایقه با دوستان نه کار منستحقیقت آن که نه در خورد اوست جان عزیزولیک درخور امکان و اقتدار منستنه اختیار منست این معاملت لیکنرضای دوست مقدم بر اختیار منستاگر هزار غمست از جفای او بر دلهنوز بنده اویم که غمگسار منستدرون خلوت ما غیر در نمی‌گنجدبرو که هر که نه یار منست بار منستبه لاله‌زار و گلستان نمی‌رود دل منکه یاد دوست گلستان و لاله‌زار منستستمگرا دل سعدی بسوخت در طلبتدلت نسوخت که مسکین امیدوار منستو گر مراد تو اینست بی‌مرادی منتفاوتی نکند چون مراد یار منست

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.