#3.9 De dood in de ogen kijken.

In deze aflevering neem ik je mee in een heel persoonlijk verhaal. Over afscheid nemen. Over mijn mama. Over doodgaan – thuis, zachtjes, met liefde en tijd. In een wereld waarin we de dood vaak wegduwen, wil ik hier net het taboe doorbreken. Want sterven hoort bij het leven. En als we dat durven zien, komt er ruimte. Voor verdriet én voor dankbaarheid. Voor rauw én voor schoonheid.Je hoort hoe het was om haar laatste dagen thuis te mogen waken. Over hoe haar lichaam op was, maar haar ziel nog wachtte. Over klokslag veertien uur op 14 juni, onder haar appelboom. Over verhalen die ons kunnen helen in plaats van blijven verwonden.En ik nodig je uit: laat je raken, laat je inspireren, en als je wil, deel je eigen verhaal.En misschien wil je na het luisteren ook zelf wat meer ruimte maken voor stilte, herinneringen of dankbaarheid in je dag.💛 Onze gratis ochtendmodule helpt je om daar bewust bij stil te staan. Je vindt ze op onze website.📲 Volg ons op Instagram voor meer ademruimte in je feed.Laat me weten wat dit met je doet — via een review, DM, of een klein mailtje. Ik lees alles.Ontdek de gratis ochtendmodule https://bit.ly/43Dvum2

There are no comments yet.

Please log in to write the first comment.